oude kast, nieuw leven
Ik vertelde al dat ik een oude kast aan 't opknappen was. En ze is (zo goed als) klaar!
voor en na
en nu achter de schermen!
ik begon met de heilige drievuldigheid
- ontvetten (met sodakristallen opgelost in warm water)
- schuren (schuurpapier met een fijne korrel, 100 à 120)
- grondlaag (Aquamaryn Prelin)
Ik weet niet hoe dat voor jou is, maar eerst ontvetten en dan schuren is tegen mijn gevoel. Ik zou het andersom doen: eerst het vuil wegschuren, en dan verder proper maken. Maar dat blijkt een slecht idee te zijn: als je schuurt op niet-ontvet hout, schuur je het vet in het hout. En dat krijg je niet meer weg. Dus (herhaal mij): eerst ontvetten, dan schuren.
En voor de grondlaag ontstoffen natuurlijk, met de stofzuiger en een goed uitgewrongen doek.
De kast is van vol hout met een laagje fineer. En ze heeft al behoorlijk wat jaren op de teller. Hier en daar kwam de fineerlaag los. Die heb ik met een plamuurmes verder afgestoken, zover het kon. Dat zie je bijvoorbeeld helemaal links aan het deurtje. Nadien goed schuren zorgt voor zachte overgangen.
daarna lakken
Ik had nog verf in huis. Witte Aquamaryn Linolux en blauwgrijze Aquamaryn Toplin. Allebei (hoog)glans natuurverf op basis van lijnolie. Voor de witte verf volstond één laag, voor de blauwgrijze waren er twee lagen nodig.
Tegen dat ik begin te lakken, is mijn goesting om te schuren meestal over. Voor zover ik ooit al goesting heb om te schuren. En dan schuur ik niet. En daar heb ik nadien altijd spijt van. Want je ziét dat. Kijk maar eens op deze foto. Zie je die doffe strook links? Dat is geen lichtinval of zo. Dat is gewoon een doffe strook. De enige manier die de kast heeft om jou te zeggen: "Niet geschuurd hé manneke? Begin maar opnieuw!"
Dus (herhaal mij nog maar eens): tussen elke laag verf even heel zachtjes schuren met een fijne korrel! Ook tussen de grondlaag en de eerste laklaag.
en behangen
De achterwand heb ik mee ontvet en geschuurd, maar niet geschilderd. Ik had immers nog een restje behang hiervoor in petto. Ik had ook nog wat behanglijm staan, het was restjesdag bij ons. Maar die behanglijm, celluloselijm van Galtane, had ik zes weken geleden al gemengd, en intussen bewaard in een glazen pot. Was dus even spannend of de lijm nog zou 'pakken'. En ja, het lukte. Alleen op de plaatsen waar verf zat (ik had de achterwand niet afgeplakt toen ik aan 't schilderen was), liet de behanglijm los. Gelukkig kon ik me daar redden met gewone witte houtlijm, die ook onschadelijk is.
glas
Er stonden twee glazen schuifdeuren in de kast. Eén ervan was gebroken, dus daarvoor moeten we nog een nieuwe laten maken.
Maar het glas gleed stroef, en da's een pest voor een kast die je dagelijks wil gebruiken. Dus deed ik de truc met de kaars: wrijven wrijven zodat er een goeie laag was achterblijft.
(Trouwens: in de gleuven heb ik alleen een laagje grondverf gezet. Dat is te wijten aan een zekere gemakzucht, maar niet alleen dat! Verf heeft een dikte, hoe miniem ook. En die dikte kan het verschil maken tussen passen en niet passen. Ideaal excuus!)
prijs?
Da's een moeilijke. Ik heb, om deze kast op te maken, niets gekocht. Ik had alles al in huis. Een beetje van dit, een overschotje van dat.
Toen ik eraan bezig was, bedacht ik wel dat ik bijvoorbeeld met de blauwgrijze verf al een aantal stukken geschilderd heb. En dat de pot - van een liter, de kleinste maat - nog niet half is. Dus als ik zo'n pot zou moeten kopen voor enkel en alleen deze kast, zou ik 1) duur uitkomen en 2) veel overschot hebben. En dus begon ik te fantaseren over een winkel die ook kleinere hoeveelheden natuurverf verkoopt. Of over een online platform voor restjes natuurverf. Voelt iemand zich geroepen?
dankjewel aan
- Leen van Ecomat, die mijn paniekaanval toen er blaasjes op de verf kwamen, professioneel telefonisch wist te temperen. (verkeerde roller)
- Mijn schoonfamilie, die de kast van bomma Ghislene aan mijn klusgrage handen toevertrouwde.
- Mijn schoonzus, die hier maanden geleden zomaar opeens aankwam met deurknopjes. "Ik zag die liggen in een etalage en vond dat die bij jou pasten." Inderdaad, Nele!